Bravo liče Soderberže!
Samo su retki filmovi u istoriji filma uspeli da iznesu tematiku Ghost story (priče o duhovima), a da ne ispadnu kliše (ne govoreći u tom kontekstu o japanskom celom spektru filmova na tematiku duhova, jer su oni izvan svake lige i priča za sebe). Svi se dobro sećamo “novijih” ostvarenja poput “The Sixth Sense”, “The Others” ili nešto skorijeg ne tako popularnog filma iz 2017 “A Ghost Story” kao i prošlogodišnjeg “Oddity” koji su upravo te granice pomerali.
“Presence” je jedan od tih filmova, koji će vam ostaviti jaku gorčninu i mučninu nakon gledanja. Scenario je inteligentno napisan. Dijaloške scene kao i emocija koju nose su precizne, svedene i punokrvne. Gluma je uverljiva i moćna. Scenografija je breathtaking (oduzima dah), kao i sama kuća u kojoj akteri i duh obitavaju. Mi ne napuštamo tu kuću od početka pa sve do samoga kraja. Mizanscen i pokret kamere je bes-pre-kor-an, besprekoran (Oskar na vidiku). Kolor, kostimi i nota samog filma su pravi raj za oči. Tematika je mučna i nije za svakoga.
Možda zato što sam danas malo više sretan nego obično, moja ocena će biti visokih 3.6/5.
Odabrao i napisao: Denis Smajić
Strastveni filmofil, audiofil, knjiški crv i vjerni pratitelj "Žutog titla" od samog početka. Rođen u Kruševcu 13.07.1988 Apsolvent na Akademiji umjetnosti u Banjaluci, smjer Filmska i TV režija. Umjetnost kao religija.
