Pamtim to kao da je bilo danas – u Bangkoku sam kupio DVD tada potpuno novog filma “Cafe Lumiere”, tajlandsko izdanje, i tek sam u sljedećih dvadesetak godina mogao u potpunosti shvatiti širinu, dubinu i dimenziju ovog pseudo-remakea, ne samo kada su radnja i stil u pitanju, nego čitavo pozicioniranje djela u kontekstu tada nove azijske filmske eksplozije – tajvanska arthouse ikona Hou Hsiao-Hsien snima posvetu Yasujiru Ozuu s tada 30-godišnjim Tadanobu Asanom, koji je iste te 2003. godine glumio i u klasicima kao što su “Bright Future”, “Zatiochi”, “Dead End Run” i “Last Life in the universe”! Kakva godina!
A Ozu… to vam je ono kada Wima Wendersa pitaju koji mu je najbolji film svih vremena, a on kaže sve što je Ozu ikada snimio. A snimio ih je popriličan broj, a među njima i legendarni “Tokyo Story” (1953.), drama o starijem bračnom paru iz provincije koji dolazi u Tokio posjetiti svoju odraslu djecu.
“Cafe Lumiere” dogurao je do nominacije za Zlatnog lava u Veneciji 2004., a počeo je kao narudžba studija Shochiku, koji je tako želio obilježiti stogodišnjicu Ozuova rođenja. Dobili su priču o trudnici (glumi je Yo Hihoto, japansko-tajvanska pop pjevačica) koja istražuje život kompozitora pa je u potrazi za kafićem u kojem je dotični provodio dane. Pomaže joj radnik knjižare…
Film nije remake, nego tematska posveta Ozuovom remek-djelu, ali u tome često fanovski (da ne kažem tarantinovski) doslovna – u kojoj mjeri, pokazuje ovaj sjajan komparacijski video.
